سینما مان شان

Case 39

پرونده‌ی ۳۹

خلاصه‌ی فیلم:

یک مددکار اجتماعی دختربچه‌ای آسیب‌دیده را نجات داده و تحت تکفل می‌گیرد؛اما کم‌کم حضور دخترک باعث سلب آرامش از زندگی او می‌شود.

امتیاز در سایت IMdb (از ده امتیاز):۶.۲

امتیاز در سایت متاکریتیک(از صد امتیاز):۲۵٪

امتیاز در سینما مان شان(از پنج امتیاز):۳

داستان فیلم:

امیلی یک مددکار اجتماعی است که تمام وقتش را صرف راهنمایی و کمک به خانواده‌ها و کودکان مشکل‌دار می‌کند.روزی پرونده‌ای در مورد دختربچه‌ای به نام لی‌لی به او واگذار می‌شود که نشان می‌دهد دخترک به شدت افسرده و آسیب‌دیده است.تلاش امیلی برای ارتباط با والدین لی‌لی موفقیت‌آمیز نبوده ولی از ظواهر امر مشخص می‌شود که آنها خانواده‌ای مضطرب و خشن و مرموز هستند.امیلی با چند جمله که موفق می‌شود از زیر زبان دخترک بیرون بکشد،مطمئن می‌شود که او تحت کودک‌آزاری شدید است اما موفق نمی‌شود ادعایش را نزد روسایش به اثبات برساند.

سرانجام یک شب تماسی مرموز و نیمه‌کاره از لی‌لی،شکی برای امیلی باقی نمی‌گذارد که جان او در خطر است درنتیجه تلاش می‌کند مدیر ارشدش را قانع کند که برای نجات جان کودک فورا دست به کار بشوند.آنها درست زمانی به خانه می‌رسند که والدین غیرعادی لی‌لی در حال حبس او در فر اجاق گاز هستند و کودک به شدت هراسان و ترسیده است.

والدین به زندان منتقل می‌شوند ولی وقتی قرار می‌شود لی‌لی به بهزیستی سپرده شود،او اصرار می‌کند که امیلی سرپرستی‌اش را بر عهده بگیرد.علیرغم مخالفت مسولان مربوطه،امیلی دست از تلاش برنداشته و سرانجام موفق می‌شود لی‌لی را به صورت موقت و تا یافتن خانواده‌ای مناسب،نزد خود نگاه دارد.

کم‌کم روحیه و رفتار دخترک که حالا در مکان امنی زندگی می‌کند،تغییر کرده و امیلی احساس می‌کند پس از حضور او در خانه،آرامش و امنیت زندگی سابقش را از دست داده.چیزی نمی‌گذرد که رفتار لی‌لی وجهه‌ای قدرتمند و دستوردهنده پیدا می‌کند و میزبان را وادار می‌کند خواسته‌هایش را اجرا کند.امیلی در نهایت ناباوری با موجود هولناکی مواجه می‌شود که در پس ظاهر کودکانه‌ی دخترک زندگی می‌کند.این بار تلاش او برای پس دادن لی‌لی شروع می‌شود اما موفق نمی‌شود وضعیت بحرانی خود را به اثبات برساند.مرگ غیرعادی نزدیکان امیلی،ادعاهای والدین زندانی و تصاویری که از دخترک شاهد است،باعث می‌شود او برای نجات جان خودش و نابودی دختربچه دست به کار بشود.

درباره‌ی فیلم:

«Case 39» از آن دسته فیلم‌هاییست که تا نیمه شما را در تردید می‌گذارد که آیا شاهد یک اثر روانشناسی هستید یا یک فیلم ترسناک ماورایی؛در واقع تمام هیجان و زیبایی فیلم هم به همین تردید است که آیا واقعا با یک شیطان-کودک(اهریمنی ماورایی در ظاهر یک کودک) مواجهیم یا یک زن که آرامش زندگی‌اش با حضور یک کودک ناخواسته به هم ریخته و تحت تاثیر گفته‌های دیگران است؛و البته نگران نباشید چرا که دقیقا پاسختان را دریافت خواهید کرد!

گر چه تکرار مرگ‌های مشکوک و اختصاص زمان زیاد به آنها تا حدودی فیلم را از سرعت می‌اندازد،اما باز نمی‌توان از سکانس‌های طلایی و رعب‌انگیز آن چشم پوشید.سکانس‌هایی مثل مصاحبه‌ی ‌داگ با لی‌لی که در پایان داگ اعتراف می کند اولین بار است که کودکی تا این حد باعث ترسش شده است یا سکانسی که لی‌لی در برابر خشم امیلی،خونسرد و بی‌اعتنا به پاپ‌کورن خوردنش ادامه می‌دهد و وقتی امیلی با نهایت عصبانیت از او می‌خواهد خانه‌اش را ترک کند،آرام رویش را تکانده و بر می‌خیزد و اولین تظاهر دفرمه‌ی چهره و صدا را نمایان می‌کند:«don't yell at me:سر من فریاد نزن».

در کل اگر تحمل فیلم‌های ترسناک را ندارید،قید تماشای این فیلم را بزنید و حتی اگر علاقه‌مند به تماشای آن هستید،مراقب درجه بندی مخاطبان آن هم باشید زیرا صحنه‌هایی مثل حبس یک کودک در فر و روشن‌کردن آن و انبوه حشراتی که از دهان و چشم و گوش یک مرد بیرون میریزند،مناسب هر نوع سن یا روحیه‌ای نیست!