سینما مان شان

Soni

سونی

خلاصه‌ی فیلم:

یک بانوی پلیس به نام سونی که در دهلی مشغول به کار است،به طور روزمره شاهد آزارها و فشارهاییست که در کوچه و خیابان و حتی محیط کار نسبت به زنان اعمال می شود.او نمی تواند آرام بماند و به همین دلیل مدام با مجرمین درگیر می شود.

امتیاز در سایت IMdb (از ده امتیاز):۷.۱

امتیاز در سایت متاکریتیک(از صد امتیاز):۷۸٪

امتیاز در سینما مان شان(از پنج امتیاز):۴

داستان فیلم:

سونی افسر پلیسی است که در یک کلانتری در مناطق سطح پایین دهلی مشغول به کار است.او که از همسرش ناوین جدا شده،حالا تنها در آپارتمانی زندگی می کند و حاضر نیست به اصرارهای شوهر سابقش که پشیمان شده و در صدد بازگشت است،پاسخ بدهد.

رئیس کلانتری که کالپانا نام دارد هم یک زن است و به همین دلیل ناچار است فشار مضاعفی را در زندگی شخصی و شغلی تحمل کند.او از طرف مادر همسرش به خاطر شیفتهای شبانه ی کاری و عدم آمادگی برای بچه دار شدن،زیر سوال می رود.به علاوه ناچار است در رقابت با شوهرش که افسر ارشد است،ثابت کند که توانایی اداره ی یک کلانتری را دارد.

در محله ای که سونی در آن مشغول به کار است،مدام تنشها و درگیریهایی رخ می دهد که او نمی تواند به عنوان یک افسر پلیس،از آنها چشم پوشی کرده و ساکت بماند.از جمله دو افسر نیروی دریایی که به علت رانندگی پرخطر در حالت مستی توسط سونی متوقف می شوند و به خاطر موقعیت شغلیشان حاضر به تمکین از وی نیستند؛همچنین فرزند یکی از مقامات که با اشغال یک دستشویی مخصوص بانوان برای استعمال مواد مخدر،توسط سونی دستگیر شده و فشار برای آزادی او افسر جوان را به خشم می آورد.

کالپانا که از طرف همسرش و مقامات بالاتر دستور دارد تا سونی را به خاطر درگیریهای متعدد به بخشی غیر عملیاتی منتقل کند،دچار تردید شده و سعی می کند علیرغم تمام فشارها،با اقتداری زنانه و بدون کوچکترین اغماض و ترسی کلانتری زیردست خود را اداره نماید.سونی هم متوجه می شود هر جایی که برود به عنوان یک زن با مشکلات متعددی روبه روست که گاهی باید آنها را نادیده گرفته و راه خود را با اعتماد به نفس طی کند.

درباره‌ی فیلم:

«سونی» درست مانند نامش فیلمی بسیار ساده و روان و در عین حال محترم و سنجیده است.قرار است در این فیلم با یک افسر باتجربه و زبده و باهوش پلیس همراه بشویم تا ببینیم او در سطح شهر بزرگ و شلوغ دهلی و در شیفت های شبانه اش با چه مسایلی روبه روست.اما وقتی این افسر یک زن است،موضوع بسیار متفاوت می شود.یک زن در جامعه ی هند(و البته بیشتر جوامع جهان سوم و حتی مدرن و پیشرفته) با مسایل و مشکلات دیگری مواجه است که علاوه بر انجام وظیفه ی شغلی خود،چاره ای ندارد جز اینکه با آنها هم به مبارزه برخیزد.

«سونی» بدون رنگ و لعاب اضافی و جلوه گری و از همه مهمتر بدون ناله و زاری و مظلوم سازی (که گریبانگیر اکثر آثاریست که داعیه ی حمایت از بانوان را دارند) به شرح گوشه ای از مشکلات جامعه ی زنان شاغل می پردازد.اما زنان این فیلم آنقدر شریف و محترم هستند که ناله نمی کنند؛ضجه و مویه به راه نمی اندازند؛بالای منبر هم نرفته و مانیفست و بیانیه صادر نمی کنند؛پرچم آزادی بخشی و شعارهای دهن پر کن نمی دهند؛جامعه به خصوص مردان را متهم و محکوم نمی کنند؛اما در عوض درست مثل هر انسان بالغ و فهمیده ای (چه زن و چه مرد) روی پای خود ایستاده و بر آنچه حق می پندارند،پافشاری کنند.

«سونی» فیلمی کم حرف از نوع مدرن اروپاییست پس چنانچه تحمل فیلمهای هنری را ندارید و به دنبال فیلمهای پرهیجان و قصه دار هستید،شاید حوصله تان را سرببرد زیرا بیشتر شبیه مستندیست که ما را شبانه روز پشت سر زن جوان و تنهایی با خود به گوشه و کنار شهر می کشاند یا در خلوت او به تماشایش می نشیند؛بنابراین اگر اهل فیلمهای سبک جشنواره ی کن هستید،می تواند گزینه ی خوبی برای تماشایتان باشد.