سینما مان شان

Moka

موکا

خلاصه‌ی فیلم:

زنی که پسر نوجوانش را بر اثر یک حادثه تصادف از دست داده،مصمم است شخصا با پیگیری نشانه ها،راننده فراری را بیابد.

امتیاز در سایت IMdb (از ده امتیاز):۶.۲

امتیاز در متاکریتیک(از صد امتیاز):۷۰ ٪

امتیاز در سینما مان شان(از پنج امتیاز):۳

داستان فیلم:

وقتی پسر نوجوانی در یک حادثه تصادف کشته می شود و پلیس نمی تواند در تحقیقاتش راننده فراری را پیدا کند،مادر او دایانه تصمیم می گیرد به تنهایی و شخصا به جستجو بپردازد.او که بعد از مرگ پسرش تقریبا زمام زندگی اش را از دست داده،با آگاهی از مدل و رنگ اتومبیل و اینکه راننده یک زن بوده،به سراغ تک تک افرادی می رود که آن نوع و رنگ اتومبیل را دارند.

گزینه های دایانه یکی یکی تبرئه و حذف می شوند تا اینکه سرانجام به نمونه ای می رسد که ظاهرا آثار تصادف هنوز روی سپر وجود دارد و مالکش قصد فروش آن را دارد.دایانه به عنوان خریدار مشتاق اتومبیل به میشل که مالک آن است نزدیک شده و تلاش می کند با قرارگرفتن سر راه او،اطلاعاتی به دست بیاورد.

همسر میشل که مارلنه نام دارد و یک فروشگاه لوازم آرایشی را اداره می کند،جدی ترین مظنون دایانه است.بنابراین به عنوان مشتری به او هم نزدیک می شود و رفتار گرم و ملایم مارلنه و نقشه قبلی دایانه باعث می شود آن دو خیلی زود با یکدیگر دوست شده و حتی به پیاده روی مشترک هم بروند.نزدیک شدن دایانه به خانواده مارلنه او را به حقیقت جدیدی می رساند.

کم کم مادر انتقامجو دچار تردید شده و درست در نقطه انتقام،مطمئن نیست چه هدفی از یافتن ضارب فراری دارد.این درحالیست که او به شناخت بهتر و زیباتری از فرزند درگذشته اش هم رسیده است.

درباره‌ی فیلم:

احتمالا فیلمهایی از این نوع بسیار دیده باشیم:کسی که تمام هم و غم و انگیزه اش از زنده بودن،انتقام از کس یا کسانی است که آنها را عامل خارج شدن زندگی اش از مدار طبیعی می داند و با پشتکار و سماجت عجیب و کم نظیری به دنبال یافتن سوژه انتقامش می گردد ولی وقتی به او می رسد،در نهایت حیرت متوجه می شود دیگر آن خشم یا نفرت آغاز راه در وجودش باقی نمانده؛بنابراین با انسان دیگری در مقابل خود مواجه می شود که فارغ از هر چیز و هر گناه و هر فاجعه ای که به بار آورده،یک انسان است.

این فیلم هم دقیقا همین الگو را تکرار کرده و از زاویه نگاهی مختص به خود به همین ماجرای قدیمی پرداخته که تماشایش خالی از لطف هم نیست.

یادآوری می کنم که با یک فیلم هنری طرف هستیم که کم حرف و بدون هیچ توضیح اضافه ای پیش می رود و درک داستانش نیازمند کمی حوصله و علاقه است.