سینما مان شان

Wolfs

گرگ ها

خلاصه‌ی فیلم:

دو مرد که کسب و کارشان پاکسازی صحنه های جرم است و به شدت خود را حرفه ای می دانند،ناچار می شوند علیرغم میلشان به طور اشتراکی جنازه ای را منتقل کنند.

امتیاز در سایت IMdb (از ده امتیاز):۶.۵

امتیاز در راتن تومیتوز(از صد امتیاز):۶۷٪

امتیاز در سینما مان شان(از پنج امتیاز):۲

داستان فیلم:

جنایتی در اتاقی در یک هتل مجلل و گران قیمت رخ می دهد.زنی که در اتاق بوده برای حل مشکلش پنهانی با مردی تماس می گیرد که شغلش پاکسازی صحنه های قتل و جنایت است.از سوی دیگر صاحب هتل که نگران اعتبار و آبروی هتلش است،با مرد دیگری که دقیقا به همین کار مشغول است تماس گرفته و او را دعوت به کار می کند.دو مرد همزمان به اتاق می رسند آن هم در حالی که تاکنون تصور می کرده اند در حرفه خود،تنها و بی همتا هستند.به همین دلیل از همان ابتدای کار وارد رقابت با یکدیگر شده و تلاش می کنند رقیب را از صحنه دور کنند.

ولی از آنجا که هر دو شاهد صحنه بوده اند و هر دو کارفرما به افراد خودشان اعتماد دارند،قرار می شود دو مرد به صورت مشترک عملیات پاکسازی را به انجام برسانند.آنها دست به کار شده و با اکراه اتاق را رو به راه می کنند و سعی می کنند با خارج کردن جسد از هتل،کار را به پایان برسانند.

ولی در نیمه راه متوجه می شوند ماجرای جنایت اتاق،اتفاقی نبوده و پای یک کارتل بزرگ مواد مخدر در میان است.آنها وسوسه می شوند که پیگیر ماجرا شده و قضیه را کشف کنند.اما این جستجو آنها را به جاهای باریک می کشاند و هر دو مرد ناچار می شوند در کنار هم و برای نجات جان هم،مبارزه کنند.

درباره‌ی فیلم:

جذاب ترین نکته ای که در مورد فیلم وجود دارد و حتی در تریلرها و تبلیغات فیلم هم بارها انگشت روی آن گذاشته می شود،همراهی جورج کلونی و برد پیت پس از ۲۳سال در کنار هم است و به طور خلاصه باید بگویم فیلم چیزی بیش از این در چنته ندارد.نه اکشنهای چشمگیر و نه طنزهای گیرا و اثرگذار.کلونی همان بداهه گوییها و لجبازیهای معصومانه خودش را تکرار می کند که بارها اجرایشان کرده و جواب هم گرفته ولی پیت حتی همان را هم ندارد و اصولا به نظر می رسد در تمام طول فیلم هیچ کاری نمی کند:نه بازی،نه حرکات چهره،نه جمله جذاب و خلاصه هیچ کاری نمی کند!انگار یک تماشاچی است که از بیرون فیلم به وسط صحنه ها پرتاب شده تا نظاره گر جورج کلونی باشد و گاهی هم جملات او را تایید کند.به نظر می رسد شرط پذیرفتن نقش از طرف پیت این بوده که در بیشتر سکانسها امکان نشستن و لم دادن داشته باشد!

شخصیت بچه هم به جز یک مونولوگ طولانی و یک سکانس کشدار و آبکی که برهنه در خیابانهای برفی فرار می کند،هیچ نکته چشمگیری ندارد ولی به عنوان یک بازیگر تازه کار در برابر کلونی و پیت،می توان حضور او را موفق تر از بقیه ارزیابی کرد.

فیلم حتی داستان پرکشش و جذابی هم ندارد و چون نتوانسته در تصویر منظورش را منتقل کند،به شدت به کلام روی آورده تا بیننده را شیرفهم کرده و داستان را پیش ببرد.شخصیتها راه می روند و جزییات ماجرا را برای هم تعریف می کنند،تحلیل می کنند،نتیجه گیری می کنند آن هم بدون هیچ نمود تصویری در فیلم.گویی شخصیتها آمده اند تا آنچه در ذهن نویسنده می گذشته و فیلمساز نتوانسته به تصویر بکشد،با کلمات برای بیننده تعریف کنند.

در کل علیرغم ذوق و شوق تبلیغاتی بسیاری که برای فیلم شکل گرفته،آن را اثری قابل اعتنا و جذاب ندیدم ولی اگر از دیدن اکشنهای غیرپیچیده و ساده هم لذت می برید یا از طرفداران پروپاقرص جورج کلونی یا برد پیت هستید،شاید فیلم بتواند لحظات مفرحی برایتان فراهم کند.